Een mot vliegt een dokterspand binnen.De dokter, verbaasd, zegt:“Meneer de mot… waarom komt u bij mij binnenvliegen? Ik ben een mensendokter. U bent een mot.”
De mot zucht diep en zegt:
“Dokter, ik weet het… maar ik weet niet meer waar ik naartoe moet. Mijn leven is een puinhoop. Ik word wakker in een vreemd bed, naast een mot waarvan ik me nauwelijks herinner dat ik haar ooit gekozen heb. Mijn kinderen… dokter, ik kan mijn zoon Peter nauwelijks aankijken. Als ik in zijn ogen kijk, zie ik alleen zwakte. En mijn dochter, haar haat ik zelfs een beetje. Mijn baas, Gregor Ivanovitsj… ik werk elke dag voor hem zonder voldoen …
Lees het gehele artikel
Bron: De Mot en de Dokter | sgxl